CIMATA APA
Mangle, no.2489, 21-27 Agustus 2014
Ingin membaca carpon ini dalam bahasa Indonesia? Klik saja DI SINI
Umur téh 14 taun 2 bulan 27 poé basa kuring dirogahala. Kuring ngagukguk ningali
jasad sorangan teu walakaya. Tatu minuhan sakujur awak. Getih garing
ngagaribleg maseuhan awak, maseuhan taneuh. Kuring gogorowokan ménta tulung,
kakalayangan ka ditu ka dieu, tapi teu aya anu maliré. Kuring sadar, apan
kuring téh geus paéh.
Kuring
ningali Apa ka ditu ka dieu, pasti bari teu puguh rasa, pasti melang da kuring
geus tilu poé henteu mulang. Poé kaopat anu ngarit manggihan jasad kuring dina
rungkun di sisi leuweung. Manéhna lulumpatan bari gogorowokan: “Aya mayit… aya
mayit!” Sisi leuweung téh atuh jadi ramé.
Basa Apa
ningali jasad kuring mimiti digembrong laleur, salirana ngadégdég. Pameunteuna
lir usum ngijih disaput pepedut. Apa téh nangis. Nangis henteu cimataan. Nangis
henteu soraan. Nangis anu leuwih nyeri, leuwih ngagukguk, leuwih jejeritan.
Jasad
kuring saenyana geus nyambuangkeun bau bangké. Jalma-jalma anu ngaliud hayang
sidik kana jasad kuring, henteu wani deukeut teuing da bau, kitu ogé bari
mengék irung. Tapi ku Apa mah jasad kuring téh dipangku saperti ka jasad anu
aya nyawaan. Henteu nutup pangambung, henteu ngangge masker, henteu nahan
napas. Apa sapertos anu hayang wareg nyeuseup bau bangké tina jasad kuring.
Bari mangku
téh Apa ngaharéwos: “Geulis, Anaking,
anjeun mah bagja, geus leupas tina tanggung jawab, tina kakuduan kasampurnaan
hirup. Jung geura miang, Nung, miang ka salebeting ati anu pangresikna, ka
taman pangéndahna, ka surga anu dijangjikeun ku Anjeunna.”
Di
sabudeureun imah jutaan urang anu takjiah ngaboro Apa anu mangku jasad kuring
turun tina mobil. Aya anu henteu eureun ngusapan cimata anu hésé saatna. Aya
anu ngajerit henteu kuat nahan kasedih. Ema ngaboro bari pameunteuna carindul.
Basa Apa ngagolérkeun jasad kuring di tengah imah, Ema nyingkabkeun kaén anu
nutup beungeut kuring.
Apa lebet
ka kamarna, kamar paragina nyepén, kamar rusiahna, kamar anu nyidem sora, kamar
anu ngan duaan jeung kuring anu meunang asup. Apa sujud, ngagukguk, midangdam,
ngajerit, salirana ngadégdég. Lalaunan kuring nangkeup Apa, ngesun keningna.
**
Keur kuring
mah Apa téh sagalana. Sobat, guru, jeung tempat sagala rusiah ditembrakeun.
Rusiah Apa anu pangutamana, anu saurna ngan sababaraha urang anu terangeun, nyaéta
Apa téh pamingpin Partéy Bodas. Partéy Bodas téh anu ngusahakeun sangkan dunya
leuwih pikabetaheun pikeun sakabéh pangeusina. Partéy Bodas anu ngusahakeun
ngaberesihan laut anu tercemar minyak, anu melakan gunung garundul ku illegal loging, anu merangan koruptor di
sakabéh nagara, anu néwakan rampog-copét-bangsat, anu nulungan korban perang di
unggal madhab dunya, jeung sajabana.
Rusiah
kadua anu utama, anu ogé ngan sababaraha urang anu terangeun, nyaéta kuring téh
hiji-hijina ahli waris makuta Apa. Ampir unggal dinten Apa ngajak kuring
kukurilingan. Ka kota-kota tempat koruptor nyangsarakeun rébuan masarakat
leutik, ka palagan perang tempat kakawasaan nyiptakeun kasangsaraan, ka
leuweung-leuweung nyaksian bangsat ngababad jeung ngeduk kakayaan alam.
Sering Apa
ujug-ujug nangis ningali anu katalangsara ku kakawasaan anu henteu amanah.
Nangis anu henteu soraan, henteu cimataan, henteu katingali ngagukgukna, nangis
anu leuwih nyeri.
“Tingali,
Anaking, dulur urang téh geuning kieu kaayaanana. Maranéhna téh tunggal sadulur
jeung urang, sapapait samamanis, saperti anggahota tubuh. Lamun panon urang
nyeri, apan saawak-awak kabawa nyeri,” saur Apa.
Kuring
diajar ngararasakeun kasusah jeung kasedih maranéhna tina nangisna Apa. Naon
anu ku Apa dilakukeun ku kuring diturutan. Mamanggul béas terus ditunda di
hareupeun saung si nini jeung incuna anu remen ceurik da daharna henteu kungsi
wareg, ngajar maca-nulis barudak andar-andar anu henteu sarakola, ngagali
taneuh longsor jeung mulasara mayit anu jadi korban.
“Kasusah
jeung kasedih dulur-dulur urang téh, Anaking, henteu saukur lantaran kawijakan
alam. Réréana mah lantaran aya anu ngusahakeunana. Maranéhna mah bungah ningali
batur susah. Maranéhna mah suka ningali batur cilaka. Maranéhna mah
balakécrakan ningali batur kalaparan. Maranéhna mah geus dikawasa hawa napsu,
ngahalalkeun sagala cara, kaasup cara anu nyangsarakeun batur. Maranéhna anu
hayang sagala kakayaan alam jadi milik pribadina. Lamun bisa mah, bulan jeung
béntang gé jadi milik pribadina. Maranéhna anu jadi musuh-musuh urang téh,
Anaking,” saur Apa dina hiji waktu.
Tangtu waé
mimiti aya rasa teu suka dina haté kuring ka maranéhna. Tekad pikeun ngalawan
maranéhna mimiti buleud. Ngalawan ku ngupayakeun sagala kahadéan saperti anu
henteu kendat dilakukeun ku Apa. Tapi ningali pameunteu Apa aya ku ngungun.
Kunaon ari Apa?
“Maranéhna
téh musuh anu sigana moal kungsi pérén, Anaking. Unggal urang ngalawan nepi ka
maranéhna perlaya, maranéhna bakal hirup deui, leuwih licik, leuwih biadab,
leuwih réa. Kakuatan jahat téh dilanggengkeun ku Partéy Hideung, Anaking,” saur
Apa dareuda.
**
Aya rusiah
katilu anu acan kungsi ditembrakeun ka Apa, nyaéta saha ari pamingpin Partéy
Hideung. Kuring apal saha inyana. Salila ieu Apa ngutus teliksandi ka unggal
madhab sakadar hayang apal saha pamingpin Partéy Hideung. Tapi nepi ka ayeuna
teliksandi Apa can bisa nyusud saha inyana.
Kuring apal
ka manéhna basa diwawuhkeun ku Ema. Kasép ngalémpéréng konéng. Imutna ngirut.
Tangtu waé wanoja di unggal péngkolan henteu ngiceup ningalina. Saur Ema,
istrina aya di mana-mana, gareulis, garaya, ngarora da unggal istri anu maju ka
kolot sok ditalak diganti ku anu leuwih ngora deui. Tapi enya ogé istrina
henteu kaitung jumlahna, komo budakna, kabéhanana hirup méwah. Imahna agréng,
mobilna méwah, babuna sababaraha urang. Enya ogé papada apal istrina aya di
mana-mana, rébuan wanoja pageulis-geulis di hareupeunana, harayang dilamar
dijadikeun anu ngora.
“Anéhna,
enya ogé wanoja sadunya muja-muji ka anjeunna, ngan ka Ema anjeunna ngiriman
kembang jeung sajak-sajak cinta,” saur Ema hiji waktu. Tangtu waé kuring
reuwas. “Tapi ieu mah rusiah, tong dicarioskeun ka sasaha, ogé ka Apa.”
Kuring
unggeuk. “Tapi Ema henteu ngalayanan cintana apan?”
“Nya henteu
atuh, apan Ema mah geus aya Apa.”
Ngemplong
ngadéngéna. Kuring jangji ka Ema moal ngabocorkeun rusiah ieu, jangji anu
geuning matak nyilakakeun. Apa padahal geus ngawanti-wanti. Saurna, “Salaku
calon pamingpin Partéy Bodas, ngan tiluan anu bisa dipercaya. Kahiji diri
sorangan, kaduana Apa, anu katiluna mah Anu Murbeng Alam.”
Kuring
mimiti curiga ka Ema basa sering ningali anjeunna rerencepan angkat nyalira.
Basa ku kuring dituturkeun, horéng panggih jeung Si Kasép pamingpin Partéy
Hideung téa. Maranéhna ka basisir, ngadon ocon, silihsimbeuh, silihtangkeup
basa ngarasakeun neumbragna ombak. Ceuk pangrasa kuring, henteu sakadar
sosobatan maranéhna téh.
Tangtu waé
handeueul naha henteu gancang lapor ka Apa. Panyangka téh salingkuh biasa anu
kudu gancang dihongkeun. Matakna kuring memekel kaméra pikeun ngahongkeun naon
anu dilakukeun Ema jeung kabogohna.
Enya waé,
henteu jauh tina panyangka, hiji soré sanggeus jalan-jalan di basisir,
maranéhna ka hotel, mesen kamar pangméwahna. Basa kuring ngintip, horéng panto
henteu nutup rapet. Disurungkeun saeutik ogé nembrak anu di jero kamar. Ampir
coplok ieu jajantung basa ningali Ema guley dina kasur jeung kabogohna bari
buligir. Basa tombol kaméra dipencét lalaunan, aya leungeun anu ngarebut.
**
“Jungjunan, budak bangkawarah téh ngintip-ngintip
urang. Cilaka lamun manéhna ngucah-ngacéh carita cinta urang. Enya ogé anjeun
mikanyaah, anjeun kudu réla, Sayang.” Si Kasép atah adol téh nangkeup Ema. Ema
ngadégdég. Tungkul. Ema henteu wantun neuteup kuring.
Peutingna
kuring dibawa ka hotél séjén. Leungeun diborogod. Sungut dilakban. Kuring
dialungkeun kana kasur. Tali jeung lakban dibuka. Peurih dina pigeulang henteu
karasa nanaon. Enya, dibanding kanyeri jeung kapeurih basa inget ka Ema, inget
kana naon anu dilakukeun ku Ema.
“Naon
kahayang manéh téh, Durujana? Leupaskeun kuring! Lamun seug Apa apaleun, manéh
pasti dicangkalak! Tuulluuung…! Tuulluuuung…!”
Tapi si
pikasebeleun téh kalah seuri. Ieu kamar apan nyidem sora.
“Manéh
nyaho kunaon Déwék ngabogohan indung silaing? Lain… lain lantaran cinta. Kolot
teuing atuh keur kasenangan Déwék mah. Déwék mah ngan nitipkeun orok dina
rahimna. Orok anu bakal jadi intél. Orok anu bakal ngacak-ngacak kulawarga
Partéy Bodas. Hahaha…!”
Tangtu waé
keuheul. Ambek ka si licik. Amarah teu kawadahan. Leungeun anu ti tadi meureup
téh ditonjokeun satakerna. Tapi acan ogé keuna kana beungeutna, peureup kuring
ditéwak. Kuring dibantingkeun kana kasur. Baju jeung calana diporosotkeun.
Kutang dibetot satakerna. Haté mah ngajerit maratan langit. Kuring diperkosa
sababaraha kali. Terus ditémbak teuing sabaraha puluh kali.
“Putri
Partéy Bodas palastra. Ancur Partéy Bodas! Aing anu ngawasa dunya mah,
pamingpin Partéy Hideung. Ha ha ha…!”
**
Jasad
kuring digotong, dianteur ku jutaan urang. Di sisi kubur, basa taneuh mimiti
ngaruang jasad kuring, Apa ngeclakeun cimata. Bakat ku nyeri, bakat ku peurih,
bakat ku ngajerit tangtuna ogé. Kakara harita Apa nangis ngeclakeun cimata
disaksian ku jutaan urang. Ema ogé nangis. Kuring ningali patuanganana mimiti
melendung teu kasumputkeun ku raksukanna. Anu ngalanteur narangis. Aya anu
nginghak, anu ngagukguk, malah aya anu ngajerit sagala. Cimata ngareclakan
maseuhan taneuh. Cenah, di unggal juru dunya, milyaran urang narangis basa
ngadéngé béja tiwasna kuring.
Tapi kuring
tetep gedé hate, tetep yakin, cimata Apa anu ngeclak mangaruhan saha waé pikeun
nangis. Terus cimata maranéhna, cimata jalma-jalma anu simpati jeung émpati ka
Apa, maraju ngadeukeutan cimata Apa, ngajiji, ngagedéan, ngagedéan, ngagedéan,
terus megar, muncrat, ti jerona aya sora orok ngoar, saperti kajadian basa
kuring dijurukeun, 14 taun 2 bulan 27 poé kaliwat. ***
0 Response to "CIMATA APA"
Posting Komentar