Rampog Jeung Tukang Kios
Bi Wirna jeung Mang Kukna geus lila muka kios di hareupeun imahna. Kiosna mah saenyana leutik, tapi kaasup pepek barang daganganna. Ti mimiti jajanan barudak nepi ka bungbu dapur ogé aya. Batina pastina ogé mucekil. Eta waé sababaraha bulan katukang maké bisa meuli mobil kijang GLX jeung ngaréhab imah sagala.
Tapi ogé aya gosip, beungharna
mah cenah lain ku saukur dagangan biasa. Tapi ku barang dagangan anu henteu
dipajang. Naon barang dagangan anu henteu dipajang téh, naha narkoba atawa anu
terlarang séjénna? Tong boro batur sakampung, tatanggana ogé henteu nyarahoeun.
Hiji peuting, kira tabuh
sapuluhan, Bi Wirna jeung Mang Kukna téh keur leleson bari lalajo acara dangdut
di télévisi. Martabak dina méja tinggal satengahna. Kios geus aya sajamna
tutup. Oh, enya, Bi Wirna jeung Mang Kukna téh acan diparengkeun boga turunan
najan geus lima welas taun rumah tangga.
Keur ngareunah kekedengan dina
sofa bari dipépéndé ku artis KDI, aya anu ngetrok panto. Bi Wirna nguniang
hudang. Terus muka selot, muka panto. Kakara ogé méléngé saeutik, naha atuh
panto téh aya anu nyurungkeun. Duaan bari ditopéng sarung. Anu saurang rikat
nodongkeun péstol ka Mang Kukna anu ogé ngoréjat reuwas. Tapi Mang Kukna terusna
ngeleper bakat ku sieun.
“Duit... mana duit...!” ceuk
rampog anu nodong ka Bi Wirna.
Bi Wirna anu ngabeubeutkeun
manéh kana sofa bari dut hitut, bakat ku sieun, kalah ngeleper.
“Gaannccaangng...!!”
“Di... di... ki... os,” ceuk
Bi Wirna geumpeur.
“Hayu cokot... cookoot!!”
Bi Wirna reuwas. Tapi terus
ngarayap ka panto kios. Duit anu duka sabaraha juta téh dicicikeun tina laci
kana kantong pelastik. Rampog terus nambahan roko jeung kadaharan kana kantong
pelastik. Geus beunang mah barang anu dipikahayangna, rampog téh rék kabur.
Tapi anu saurang deui, anu nodong Mang Kukna, ngabéjaan.
“Anu hiji deui, euy!” ceuk anu
saurang téh.
“Oh, heueuh!” Rampog anu
saurang nodongkeun deui péstolna ka Bi Wirna. “Mana... inuman...! Inuman!!”
“Inuman naon?” Bi Wirna anu
geus rada leler kareuwasna malik nanya.
“Inuman... anu haneut-haneut!
Tong belegug siah bisi ngabeledag!”
Bi Wirna reuwas dikitukeun
mah. Manéhna nunjuk dus di tukangeun panto.
“Bawa ku sia! Gancang!”
Bi Wirna anu bujurna
kokompodan sieun ditajong ngorondang deui. Enya waé, dina dus anu ditutupan ku keretas
koran jeung semu disumputkeun téh, aya inuman alkohol. Si rampog nampanan.
“Lain ieu siah! Anu ti luar
negri...!”
“Di... di kamar,” ceuk Bi
Wirna laun.
“Bawa...!!”
Bi Wirna ka kamar bari
ditodong ku rampog. Enya waé, di kamar mah aya sababaraha dus botol Scotch
Whisky. Bi Wirna terus nalian sadus siga anu diparéntah ku rampog.
“Tapi... tapi, Jang. Ieu
mah... ieu mah...,” ceuk Bi Wirna.
“Ieu mah naon?!” Rampog téh
nyentak.
“Inuman bahaya. Ujang mah sigana
acan leuwih ti 17 taun. Ieu mah keur 21 taun kaluhur,” ceuk Bi Wirna henteu
mikeun dus.
“Gagabah siah! Aing mah geus
déwasa deuleu!”
“Tapi... tapi sorana.”
“Deuleu yeuh ku sia!” Rampog
téh ngodok sakuna bari angger nodong. Terus nyabut SIM tina dompét ku sungutna.
“Tah, deuleu SIM aing!”
“Oh, enya. Dua puluh opat
taun,” ceuk Bi Wirna bari mikeun dus anu geus dibeungkeut.
Rampog téh ngajingjing dus.
Bari angger nodong Bi Wirna, rampog téh kaluar ti kamar.
“Aya, euy?” ceuk rampog anu
nodong Mang Kukna.
“Mucekil euy!” ceuk anu
saurang deui. “Tong ngagorowok siah! Bisi ku aing didor!” Cenah ka Bi Wirna
jeung Mang Kukna.
Rampog anu saurang mundur bari
angger nodong Bi Wirna, terus noong ka luar imah. Teu lila sora motor
dihirupan. Rampog téh lalumpatan. Sora dua motor ngadius ngebut. Geus kitu mah
Bi Wirna jeung Mang Kukna kalaluar imah bari pating gorowok: “Raammppogg...!”
Di kantor pulisi Bi Wirna
jeung Mang Kukna laporan. Lantaran rampog téh kungsi nempokeun SIM, atuh pulisi
téh gancang nyusudna. Tilu jam ti harita, rampog anu opat urang téh kacerek
keur marabok di saung sisi sawah. Salain duit, roko, kadaharan, sababaraha
botol Scotch Whisky jadi bukti.
0 Response to "Rampog Jeung Tukang Kios"
Posting Komentar