Rusiah Panjang Umur
Jaman baheula,
aya sodagar beunghar anu kataji ku béja ti hiji pasantrén. Cenah, kiai di éta
pasantrén bisa nyieun ramuan pikeun manjangkeun umur. Atuh gancang éta sodagar
téh ngajak sobatna pikeun ngadatangan pasantrén.
“Hayu, Ki Adi.
Sugan wé ari jolna ti pasantrén mah nyaan éta béja téh,” ceuk éta sodagar anu
ngaranna Atan téh.
“Hayu, Aka.
Urang téh da pakaya geus lubak-libuk, kulawarga weweg pageuh, tinggal
manjangkeun kasenangan,” témbal sobatna anu ngaranna Alan.
Atuh bring wé
Atan jeung Alan téh ka pasantrén. Basa Atan jeung Alan nepikeun pamaksudanana,
kiai téh tiba gumujeng.
“Enya, di ieu
pasantrén téh aya ramuan anu disebut Rusiah Panjang Umur,” saur kiai. “Henteu
kedah dipésér. Saha-saha ogé anu ngahaja ka dieu bari mapaykeun ramuan éta,
pasti dibekelan.”
Di pasantrén téh
Atan jeung Alan mondok aya samingguna. Salila saminggu téh kiai réa ngajarkeun
jeung ngadongéngkeun kawijaksanaan hirup anu kaunggel dina Al-Qur’an. Poé
kadalapan basa amitan, Atan jeug Alan dibahanan peti leutik tina kai.
“Pilarian tanah
anu ngahgar, pelakeun Rusiah Panjang Umur ieu, céboran lamun kaparengan halodo,
gemuk sacukupnya saacan manjing diculkeun,” saur kiai deui.
Kencling wé Atan
jeung Alan mulang. Di jalan Atan ngaharéwos, “Aka mah asa hamham ieu téh.
Geuning Rusiah Panjang Umum téh saukur peti kai goréng patut siga kieu. Jeung
deui mani diobral, saha-saha ogé bisa meunang. Lamun kitu mah hargana emas
sababaraha cepuk anu jelema réa mah henteu sanggup mayar....”
“Huss... entong
saengabna kitu, Aka!” Alan ngagebés. “Urang téh geus diajar rupa-rupa élmu
kawijakan hirup ti Anjeunna.”
Dua sobat téh
kebat mulang ka imahna séwang-séwangan. Isukna maranéhna néangan tanah ngahgar,
ngali lombang, brus wé gemuk kandang anu dibawana. Barang peti kai téh dibuka,
horéng eusina pelok buah. Alan imut ningalina. Atan mah kerung henteu ngarti.
Tapi pelok buah téh terus dipelakeun.
Lantaran usum
ngijih, sababaraha poé ti harita pelok buah téh kacambahan. Pucukna mimiti
nongtot, terus manjangan jeung ngajangkungan. Giliran halodo, tangkal buah anu
geus sajeungkal téh dicéboran.
“Ki Adi, Aka mah
jadi leuwih hamham kana Rusiah Panjang Umur ieu téh. Pelok buah téh geus
pucukan, malah geus jangkung ayeuna mah, tapi Aka mah beuki mindeng nyareri
awak ieu téh,” ceuk Atan.
“Turut wé heula,
Aka. Urang mah henteu apal élmu naon anu aya di satukangeun tangkal buah ieu,”
témbal Alan.
Tapi ti harita
Atan mah tara datang deui nyéboran tangkal buahna. Atuh basa halodo anggeus
téh, tangkal buah anu jangkungna geus dua jeungkal téh garing. Ari tangkal buah
Alan, cur hujan téh beuki morontod. Basa didatangan ku Alan, pok téh Atan kalah
jejebris, “Ah, anu kitu mah Rusiah Panjang Umur tai pedut!”
Halodo taun
hareupna Alan mah masih nyéboran tangkal buahna enya ogé henteu samindeng
baheula. Puguh tangkal buah geus ampir satangtung mah apan geus bisa nyedot cai
ti handap. Atuh tangkal buahna téh beuki gomplok jeung jangkung waé.
Umur genep puluh
lima taun Atan maot. Sataun ti harita Alan ogé nuturkeun. Welasan taun ti
harita, aya dua urang jalma anu ngiuhan di handapeun tangkal buah.
“Untung aya
tangkal buah di dieu, urang bisa ngiuhan. Panas téh mani mentrang kieu,” ceuk
anu saurang. “Alah, geuning itu loba buahna anu geus gumading.”
“Urang atuh bisa
ngala, nya. Tangkal di tempat hara-haraeun siga kieu mah meureun euweuh anu
bogana. Dina aya anu bogana ogé, pasti dihempékeun keur anu ngaliwat,” témbal
baturna.
Dua urang anu
keur ngiuhan terus ngarala buah, ngadalahar buahna mani peureum beunta bakat ku
nikmat.
“Manéh nyaho
saha anu melak ieu tangkal buah?” ceuk anu saurang.
“Saha ogé Anjeunna, urang wajib nganuhunkeun jeung
ngadu’akeun kana kahaatanana. Lamun téa mah Anjeunna tos ngantunkeun, satemenna
umurna tetep manjang sapanjang tangkal buah ieu méré kahadéan.” @@@
Mangle no 2621, 23-29 Maret 2017
0 Response to "Rusiah Panjang Umur"
Posting Komentar