BANGKU JURU

Handeueul mimitina mah kabagéan bangku anu juru téh. Hanjakal kabeurangan, ari heug euweuh deui bangku anu kosong. Nya, kapaksa wé dipilih. Sabangku jeung Maman Sarman, budak bageur tapi rada telat ngarti pelajaran. Pikeun kuring, sabangku mah jeung saha-saha waé ogé henteu nanaon.

Ngan kabagéan bangku juru, jajaran panghareupna, réa rugina. Katutup pamandangan. Henteu siga di tengah, komo bari di tukang. Bisa neuteup Hana anu rambutna panjang galing, bisa ngarep-ngarep Rani ngalieuk heug tuluy imut. Uh, imut Rani mah anu matak ngageduk kana angen téa. Ari ieu bangku di juru, bari bangkuna ogé réa anu molongo jeung pinuh ku curat-corét henteu puguh. Atuh ayeuna mah unggal nulis téh kudu ditilaman ku buku. Kuring sorangan resep tutulisan lamun aya guru telat asup atawa aya halangan téh.

Mimitina mah pédah hujan ampir unggal poé, sakapeung ti isuk-isuk geus girimis. Untungna téh peuting kajadianana, kelas kuring, kelas XIA, runtuh. Geus lila anu bocor mah aya, tapi diantep. Ari gebru téh runtuh, atuh jadi berita koran. Kuring sabatur-batur dipindahkeun ka kelas XA. Kelas kuring kabagéan asup isuk-isuk, kelas XA bagian beurang.

Bangku téh panjang da keur duaaneun. Tapi kolongna mah séwang-séwangan, di tengahna aya sekat. Di kolong bangku kuring mah tara kosong. Pasti wé sok aya lambaran-lambaran keretas kosong. Lamun aya guru teu ngajar, keretas téh sok ditulisan atawa digambaran. Ngarang sajak ti SMP kénéh kuring resep. Tara disimpen di kolong keretas anu geus ditulisan mah. Tangtu waé bisi dibaca batur, éra.

Hiji poé keur nungguan Bu Santi, guru basa Inggris, kuring nulis sajak. Ceuk béja, Bu Santi moal asup da aya kapentingan ngadadak cenah ka dinas pendidikan. Jadi rada nyalsé tulas-tulis dina keretas kosong téh. Komo kakara kamari kuring lalajo film Ada Apa Dengan Cinta anu kaduana. Jadi uleng nulis sajak téh ngeunaan cinta. Ngan saacan sajak anggeus, aya anu mukakeun panto, horéng Bu Santi. Kuring gancang ngasupkeun keretas salambar ka jero kolong bangku, tuluy ngaluarkeun buku pakét basa Inggris. Lamun henteu kitu téh, heug kanyahoan henteu keur mukaan buku paket basa Inggris, Bu Santi mah sok nitah ka hareup bari terus ngajak ngomong ku basa Inggris. Daripada diseungseurikeun ku sakelas, leuwih hade rikat bébérés.      

Réngsé pelajara basa Inggris, ditumbu ku pelajaran Biologi. Nepi ka bél bubar sakola, poho wé keretas salambar téh henteu dibawa ti jero kolong bangku.

**

Isukna inget deui kana sajak anu acan anggeus téh basa Pa Dadang, guru matématika, telat ka kelas da aya anu penting diobrolkeun cenah jeung kepala sakola. Rada ngahuleng sabada ngaluarkeun keretas eusi sajak téa. Di kaca tukangna, bet aya anu nulisan. Tulisanna mah pondok. “Saé sajakna. Abdi ogé resep kana sajak,” cenah. Ngahuleng sotéh, saha anu wawanianan ngodokan kolong bangku bari terus maca tulisan kuring?

Maman gideug basa kuring nanya, naha aya anu diuk dina korsi kuring saacan asup sakola tadi? “Naha aya naon kitu?” ceuk Maman kalah malik nanya.

“Henteu nanaon, ngan aya anu nulisan keretas kuring.”

“Anu asup beurang meureun, kelas XA.”

Kuring satuju, sigana budak kelas XA. Lantaran panasaran, bubar sakola téh henteu langsung mulang. Jajan heula di kantin. Basa kelas XA geus arasup, kuring noong tina kaca. Tah, ayeuna mah reuwas téh nyaan. Sajongjongan mah siga anu lilinieun, suku ngadégdég. Henteu kitu kumaha atuh, bangku kuring téh horéng dipaké ku Widyastuti. Béntangna di sakola kuring mah. Nya pinter, geulisna mapakan béntang film, bageur deui. Sigana sakabéh murid lalaki di sakola kuring, harayangeun akrab ka Widyastuti. Ngan tong boro akrab, hayang wawuh ogé mikir téh kudu uleng. Ari kuring, ayeuna, bet kabeneran aya jalan pikeun wawuh. Malah bisa jadi akrab, apan manéhna téh muji sajak kuring.

Di imah, sajak téh dibaca deui.

Susuratan jeung angin

Dangdaunan maluguran

Kuring masih anteng ngalamun

Naha bet kangen ka anjeun?

Sajak éta anu dipikaresep ku Widyastuti téh. Kuring seuri bari anteng ngalamun. Inget kumaha imutna Widya, cureuleuk panonna, halimpu sorana, rambutna anu nyambuangkeun seungit. Kuring gancang néangan deui keretas kosong, rék nulis deui sajak anu leuwih panjang. Hanjakal Ema kaburu ngagentraan, nitah dahar heula.

**

Tuluyna mah enya nyambung komunikasi jeung Widya téh. Unggal isuk, barang nepi ka kelas, kuring gancang ningali kolong bangku. Pasti aya tulisan Widya. Naha ngomentaran sajak kuring, naha manéhna ogé nyimpen sajak anu ditulisna. Hasilna, kuring kungsi dititah ngerjakeun soal dina bor ku Bu Santi lantaran cenah ti tadi kuring sura-seuri sorangan.

“Malam minggu, naha kénging ameng ka bumi?” ceuk kuring dina keretas salembar, teuing anu kasabaraha kalina silihkirim tulisan.

“Entong ah. Hoyong pendak mah ameng ka dieu waé atuh pasosonten, tabuh limaan,” bales Widya dina keretas éta kénéh.

Tangtu waé kuring atoh lain meumeueusan. Hayangna mah ngagorowok ngarah batur sakelas nyarahoeun. Eh, batur sasakola nyarahoeun ogé leuwih hadé. Poé éta kuring dua kali disetrap lantaran cenah hulang-huleng sorangan, sakapeung sura-seuri siga anu gélo. Ah, henteu ambek. Apan ceuk kolot ogé, anu keur bogoh mah siga anu gélo.

Soréna, enya waé Widya nungguan di hareupeun sakola. Sakola téh geus simpé. PMR, silat, literasi, ékstrakurikulér anu poé éta latihan, geus ti tadi balubar. Mimitina mah rada asa-asa ngajak ngobrol téh. Komo deui da anu ratug dina dada henteu bisa diajak tenang. Tapi terusna mah lancar. Sagala diobrolkeun. Nyaritakeun film Titanik, sajak-sajak Rilke anu ditarjamahkeun ku Rustandi Kartakusumah, sajak Eti RS. Tapi basa obrolan bras kana film Ada Apa Dengan Cinta anu kuring resep, Widya bet ngalamun. Aya anu ngalémbéréh tina pipina, terus malah murubut bari nginghak.

“Kunaon?” ceuk kuring, tapi henteu wasa pikeun ngusap anu ngamalir dina pipina.

Widya gideug bari terus nahan inghakna. “Tos bade magrib, abdi bade uih,” cenah. “Ieu bilih badé maca.” Sanggeus ngsongkeun buku, Widya gura-giru lumpat. Kuring ngudag bari gegeroan arék nganteurkeun ogé henteu diwaro. Di péngkolan sakola Widya méngkol. Diudag téh ka lebah dinya, geus henteu kanyahoan deui tuluy kamana. Di hareup téh jalan lempeng. Maenya mani gancang-gancang teuing lumpatna. Rey sabulu-bulu. Moal kitu saukur lamunan? Tapi dirérét téh kana leungeun, aya buku tulis anu tadi dibikeun Widya.

**

Ti harita henteu aya deui komunikasi. Unggal nyimpen sajak di kolong méja, henteu aya deui anu ngoméntaran. Disuratan, henteu dijawab. Malah hiji poé basa ngahaja megat Widya balik sakola, rada ngahéab awak téh. Geuning geus aya anu nungguan, si Wawan, kelas XIID. Mani akrab ngobrolna téh. Malah terus jajan entéh kotak, hiji kuduaan. Balikna Widya diboncéng. Di jero dada kuring siga aya kahuruan.

Isukna, bismillah waé rék ngontrog ka Widya. Ngahaja bubar sakola téh henteu mulang. Jajan baso waé di kantin. Api-api maca buku, tapi da pikiran mah teuing ngalayang kamana. Waktu bél istirahat disada, gancang ka kelas XA. Rék ka kantin Widya téh jeung batur sabangkuna. Ngan ku kuring dipegat. Sieuneun katingalina mah Widya téh da kuring negor semu ambek meureun. Tapi sanggeus ditingalikeun buku tulis eusi sajak-sajak manéhna, Widya daékeun diajak ngobrol duaan.

“Ieu mah sanés buku abdi. Tingali waé namina, Widya Astuti. Nami abdi mah apan Widyastuti. Tiasa ngantosan abdi uih sakola? Muhun, antosan nya.”

Kuring unggeuk. Ambek téh henteu budal atuh. Ongkoh deui, dipikir deui, naha kudu ambek sagala. Kabogohna ogé apan kuring téh lain. Balik sakola Widya nyampeurkeun deui. Wawan ogé anu nungguan ti tadi malah milu nyampeurkeun.

“Kenalkeun, ieu raka abdi,” ceuk Widya. Wawan imut bari ngajak sasalaman. Tangtu waé kuring anu tadina rada panas hate jadi éra. Untung waé Widya jeung Wawan henteu apal naon anu aya dina haté kuring.

“Urang ka bumi waé atuh, ngarah ngobrolna raoseun,” ceuk Widya deui. Wawan rada kerung, da meureun henteu ngarti naon masalahna. Kuring unggeuk waé satuju.  

**

Mimitina mah kuring henteu pati ngarti, naha resep ka Widyastuti téh jadi pajeujeut mamawa lanceuk jeung kolotna sagala. Atuh Wawan salaku lanceuk Widya, Pa Egi bapana Widya, Bu Dian indungna Widya, katingalina téh sarua bingungna mimitina mah. Tapi jujutan caritana mah jadi siga kieu:

“Astuti téh budak Bapa anu cikal, lanceuk Wawan jeung Widya,” ceuk Pa Egi sanggeus ngahuleng sajongjonan. “Lima taun katukang Astuti asup ka SMA. Hiji dinten, pasosoré, bébéja rék nonton film Ada Apa Dengan Cinta. Jangjian cenah jeung sobatna di hareupeun sakola. Ti harita… Astuti henteu balik deui.”

Bu Dian nangkeup Widya, siga anu alimeun ngupingkeun.

Harita ogé cenah bur-ber ka ditu ka dieu anu néangan. Babaturan Astuti alias Widya Astuti horéng henteu aya saurang ogé anu apal. Lapor ka pulisi, pengumuman dina televisi, némpél brosur dina témbok-témbok. Tapi Astuti siga anu ngaleungit.

“Bapa, Ibu, jeung barudak, puguh reuwas. Asép saurna kenal ka Astuti, malah sok komunikasi, kumaha dongéngna?”

Balik téh bari hulang-huleng. Lamun henteu kaalaman mah, asa moal percaya. @@@

Mangle no 2601, 3-9 Nopember 2016

Carita Misteri ieu teh saenyana mah ditulis Dua Bagian. Tapi dina Mangle mah ngan dimuat sabagian. Ka anu hoyong terang Bagian Kaduana, mangga teraskeun wae ngaderesna....

BANKU JURU 2

Balik sakola, Widya megat di hareupeun kelas. Poé-poé biasa dipegat ku Widya pasti pikaresepeun. Tapi ayeuna mah bet ngajenghok. Reuwas, padahal mah geus dibayangkeun, hiji waktu Widya atawa Wawan pasti ngadatangan kuring. Siga aya bangbaluh anu ngabagel dina dada. Kahayang mah diuk ogé pindah ti bangku juru téh. Tapi da euweuh deui bangku kosong. Babaturan euweuh anu daékeun tukeuran bangku.

“Hoyong ngobrol, tapi anu rada rinéh, Asép iraha tiasana?” ceuk Widya.

Kuring ngahuleng sakedapan. “Iraha waé ogé tiasa. Tapi ulah di bumi Widya. Asa parameng Bapa sareng Ibu Widya ngiringan ngobrol téh. Asa henteu téga ningali Ibu nangis waé geuning,” pok téh asa-asa.

“Kumaha upami pendak di Baso Géboy waé. Uih sakola Widya moal langsung ka bumi. Ongkoh deui A Wawan ulang taun, cenah badé nraktir.”

Kuring unggeuk bari seuri. Widya téh katingali alum, sedih meureun, sanggeus dibéjaan kuring kungsi komunikasi jeung lanceukna nu ngaleungit lima taun katukang. Tapi masih inget kana ulang taun lanceukna. Meureun ceuk pikirna, sakumaha sedihna ogé, kahirupan mah kudu terus lumangsung.

**

Baso Géboy téh kawentar di kota kecamatan kuring mah. Pangpangna barudak rumaja jajanna téh sok di dinya. Salain di jero wawangunan, aya sababaraha méja anu ditiungan ku papayungan, handapeun tangkal buah. Ngareunaheun tempatna mah pikeun ngobrol ramé jeung sobat.

Beurang raména mah Baso Géboy téh. Atuh numbu deui ramé téh sabada magrib. Ari pasosoré mah sok rada kosong. Harita ogé basa kuring manggihan Widya jeung Wawan, di Baso Géboy saukur aya tiluan anu keur jajan.

Kuring ngarahuh basa Widya jeung Wawan hayang nyaho kumaha mimitina kuring komunikasi jeung Astuti. Atuh derekdek kuring ngadongéngkeun, ti mimiti hanjakal kabagéan diuk di bangku juru nepi ka panggih pasosoré jeung Astuti. Henteu diterangkeun kuring atoh barang apal Widya ogé diukna di bangku juru mah.

“Enya, Téh Astuti téh karesepna kana maca sajak sareng nonton film. Saur Ibu, apan harita téh Téh Astuti bade nonton film Ada Apa Dengan Cinta cenah. Tapi teras henteu uih deui,” ceuk Widya. “Ari Asép terang, atanapi ngarasa aya anu anéh, naha bet kabagéan bangku juru?”

“Henteu.”

“Widya mah asa anéh, ti mimiti ogé bet resep dina bangku juru. Terang naon sababna?”

Kuring gideug.

“Sabab bangku juru téh bangkuna Téh Astuti.”

Reuwas teu reuwas ngadanguna. Reuwas bet ka dinya léokna carita Widya. Henteu reuwas da basa balik ti imah Widya ogé geus aya pikiran ka dinya. Tapi da kuring henteu bisa némbalan.

“Buku téh henteu saukur ditulisan sajak. Tapi aya ogé catetan, saperti diari. Ti dinya Widya apal Téh Astuti tadina di bangku juru téh. Tapi da éta mah pilihanana, henteu siga Asép anu kapaksa. Téh Astuti mah resepeun kabagéan di bangku juru téh.”

Kuring saukur unggeuk. Asa geus ngabadé bakal kitu caritana.

“Apa mah sareng Mamah da tos lami ogé ngaihlaskeun Téh Astuti, jadi alim kapapanjangan maluruh béja ti Asép,” ceuk Widya deui. “Tapi Widya mah jeung A Wawan, bet panasaran. Matakna panuhun ka Asép, kumaha lamun Asép kontak deui.”

Saméméh ngajawab téh kuring ngalieuk heula ka Wawan.

“Carana mah saperti anu mimiti wé,” ceuk Wawan. “Bisi Asép aya paménta, lamun Wawan bisa mah pasti ditedunan.”

“Saenyana kungsi diteruskeun nyimpenan sajak dina kolong bangku téh, tapi henteu aya deui réspon nanaon. Tapi… aya anu acan didongéngkeun ka Widya jeung Wawan. Basa di bumi téa, henteu didongéngkeun salengkepna. Asa henteu téga ningali Ibu nangis waé.”

Widya curinghak ngadanguna.

“Basa pendak pasosoré téa, basa obrolan bras kana film Ada Apa Dengan Cinta, Téh Astuti téh bet nangis siga anu kanyenyerian. Terusna nyebutkeun… eungap jeung hareudang cenah. Sababaraha kali kituna téh.”

“Naon maksudna?” ceuk Wawan.

Kuring gideug.

**

Kudu diaku, kuring kungsi mikir anu lain-lain ngeunaan Widya. Enya, kontak henteu kahaja jeung lanceukna anu leungit téh meureun jalan kuring deukeut jeung Widya. Malah kahayang mah terusna bobogohan. Tapi kadieunakeun pikiran kitu téh disieuhkeun cingjauh. Henteu rék kitu kumaha atuh, unggal poé asa gegebegan. Anu karasa téh, Astuti lain leungit, tapi geus teu aya di kieuna. Hartina kuring téh kungsi kontak jeung jurigna. Naha aya kitu ari jurig?

Di sakola téh sok hayang gancang balik. Sok keueung teu pupuguh. Komo barang sadar, sok aya budak awéwé, budak kelas XI D, anu sok kanyahoan neuteup ka kuring. Putri Sulastri ngaranna. Budak cicingeun, karesepna nyorangan, katingalina téh henteu boga sobat deukeut. Jujur waé, kuring reuwas jeung ngadégdég basa Putri Sulastri megat.

“Entong sieun,” pokna téh siga anu nyaho kaayaan haté kuring. “Ningali Asép siga anu bingung, Putri téh hayang ngadongéng. Sugan waé aya mangpaatna keur Asép.”

Intina dongéng Putri Sulastri téh kieu: Ti leuleutik cenah Putri téh ngarasa anéh. Manéhna téh bisa ningali naon-naon anu henteu katingali ku batur. Mimitina mah tangtu waé sieun jeung bingung. Tapi terusna mah biasa. Lima taun katukang, masih SD Putri téh, pasosoré ngaliwat ka hareupeun SMU. Ari pék aya anu ngabelesat lumpat bari ceurik, budak awéwé, ti jero sakola. Sarérétan mah, éta budak awéwé téh mirip pisan Widya. Lumpat anu sakalumpat-lampét, da Putri ogé ampir katabrak.

“Kamana lumpatna éta anu mirip Widya téh?” ceuk kuring panasaran.

“Duka terasna kamana mah. Ngan jolna téh ti jero sakola.”

Duka kumaha, kuring anu mimitina sieun jeung gegebegan téh bet percaya ka Putri Sulastri. Matak kuring ngadongéngkeun Téh Astuti, lanceuk Widya, anu leungit lima taun katukang, enya ogé henteu salengkepna.

“Ari ayeuna Putri masih bisa ningali anu aranéh?”

“Sakapeung mah katingali kénéh.”

“Apal atuh Asép kungsi panggih jeung rohna Téh Astuti?”

“Henteu. Tapi sigana éta sanés rohna. Sigana éta mah pagawéan jin korin. Apan ceuk guru agama, unggal jalma téh waktu dijurukeun dibarengan ku jin korin. Jin korin éta anu bisa ngawujud jelema anu dibarenganana. Meureun jin korin éta anu ku urang sering disebut jurig atawa ririwa téa.”  

Kuring unggeuk.

“Sugan wé aya mangpaatna keur Asép. Tapi tong bébéja ka sasaha Asép kungsi ngobrol jeung Putri nya. Ogé ka Widya atawa ka Wawan. Panuhun, tong bébéja ka sasaha ngeunaan Putri,” ceuk Putri saméméh ngaléos.

**

Tadina mah moal dibéjakeun ka sasaha obrolan kuring jeung Putri téh. Malah mah rék dianggap kuring téh henteu kungsi panggih jeung Putri. Tapi basa balik sakola Widya jeung Wawan megat deui. Hayang ngobrol deui cenah. Basa panggih téh di Baso Géboy, Widya mikeun keretas salambar. Aya sajak dina keretas anu geus konéng téh. Tulisanna ampir henteu kabaca da ditulisna ku patlot.

Sajakna téh kieu:

Hirup anu eungap jeung bayeungyang

Dihurup ku sagala kahayang

Lir raga dipanjara témbok

Saukur bisa mabok     

Tangtu waé kuring ngahuleng. Sabil di jero dada téh. Niat mah moal ngabéjakeun ka sasaha ngeunaan obrolan kuring jeung Putri téh. Tapi bet rus-ras ka ditu ka dieu. Enya, geus henteu aya pikiran miharep deukeut jeung Widya, malah bisa bobogohan, ngaliwat kajadian-kajadian anu ahéng ieu téh. Tapi lamun diputus kanyaho téh cukup keur kuring sorangan, rarasaan téh aya anu keur katideresa.

Matak bari niat hayang ngabantuan, sugan enya kasebutna ngabantuan, kuring nyarita kieu ka Widya jeung Wawan:

“Kasimpulan Asép, aya naon-naon anu aya hubunganna jeung Téh Astuti, di jero sakola. Di jero témbok. Kumaha lamun urang ka Pa Edi, kapala sakola urang, apan anjeunna mah aya sapuluh taunna tos ngajar di dieu.”

“Naha bet nyimpulkeun kitu?” Wawan kerung.

“Pokona aya anu ngadongéng ka Asép, anu ahéng ogé jadi henteu kudu ditalungtik saha-sahana, yén aya kajadian henteu biasa di sakola lima taun katukang.”

Geus sapuk mah tiluan, terus ka bumina Pa Edi. Mimitina mah Pa Edi téh reuwaseun. Sabada diterangkeun téh kalah ngahuleng. Tapi terus ngadongéng ogé. “Basa Astuti kabéjakeun aya anu nyulik, di sakolah téh enya keur némbok pager tukang. Babalongan taman ogé diruag ku barangkal, tuluy dipelur,” saur Pa Edi. “Ngan éta anu keur dibangun harita mah. Ngan saeutik. Matak pagawéna ogé ngan duaan.”

Ari anu apal pisan kana kasus diculikna Téh Astuti saenyana Iptu Ridwan ti Polsek. Basa didatangan ku kuring jeung Widya katut Wawan, sarua ngahulengna jeung Pa Edi. Meureun pedah éta téh kasus anu geus lila. Tapi tungtungna satuju nedunan kahayang kulawarga Widya. Enya, kulawarga Widya téh ngarasa panasaran, hayang ngabongkar témbok jeung babalongan anu diruag.

Peuting-peuting ngabongkar téh. Saukur disaksian ku kulawarga Widya, Pa Edi jeung Pa Soléh wawakil ti sakola, Iptu Ridwan jeung anak buahna, jeung tangtu waé kuring. Ibu Dian mani ngagukguk barang kapanggih aya tulang-taléng dina babalongan anu diruag ku barangkal. Tulang-taléng téh dibungkus ku boéh, dipulasara sakumaha mistina, dikuburkeun di makam kulawarga.

Tukang témbok anu lima taun katukang ngaruag babalongan téh Sutar jeung Didi. Harita kénéh disusul ka lemburna ku balad-balad Iptu Ridwan. Kulawarga Widya mercayakeun panalungtikan saterusna ka pihak Polsék.

Kuring sorangan ngarasa aya anu ngemplong dina hate. Lain, lain pedah sabada nguburkeun tulang-taléng, Widya nyampeurkeun, sasalaman mani pageuh nyepengan leungeun kuring, bari neuteup mani anteb. “Nuhun,” cenah halon. Dina pipina ngagarenclang anu ngamalir tina juru panonna. Kuring unggeuk. @@@

RENGSE

 

Subscribe to receive free email updates: